Iedereen stapt moe en gespannen hun tent uit. Slenterend naar de ontbijttafel, Vincent in zijn hotel, de rest naar de campingtafel. Het is nu bunkeren. Voor de één gaat dit wat makkelijker dan voor de ander. De spanning is duidelijk voelbaar. Rond half 7 stappen de jongens op de fiets richting start. Het is koud, heel erg koud. De weg is al bezaaid met renners. Het is voor het stadje Bourg d’Oisans hoogdag, de Marmotte, overspoeld door wielertoeristen en hun volgers. Rond 7 uur wordt de start gegeven. De meute van duizenden renners komt langzaam aan in gang. Een lange weg richting de Glandon wordt overgenomen door de renners. Het tempo ligt er al meteen flink in. Ronde de 40 km/h richting de voet van de Col de Glandon. In de verschillende groepen die gevormd worden kan men op reserve meegedreven worden. Aan de voet van de klim is het ritme zoeken. Olivier gaat voorin de groep mee over de eerste kilometers van de Col, gevolgd door Arjan en Maarten. Nog wat verder volgen Stefan en Vincent. Een strak tempo rijden bestormen ze deze weg. Sparen en tempo rijden is de boodschap. Fabrice zit achterin de groep. Misselijk, de voeding en spanning hebben toegeslagen. Hij vindt zijn ritme maar niet en besluit langs de kant alles eruit te gooien. Dit ontlast wat en ook zo gaat hij door met het beklimmen van de Glandon. Bovenop de Col draaien de jongens links af. Over de mat, de afdaling van de Glandon is namelijk geneutraliseerd, dit om ongelukken te voorkomen. Dit geeft de kans om bovenop de klim de bidonnen te vullen en rustig te eten. De weg is nog lang. In de afdaling komen de renners nog steeds dwazen tegen die ondanks een geneutraliseerde afdaling als dwazen naar beneden gaan. Waarom vragen ze zich af.
Eenmaal aangekomen in het dal is het uitkijken naar de goede bus. Iedereen vindt een groep waarin ze kunnen schuilen. Dit scheelt heel veel krachten. Er moeten namelijk nog 3 cols bedwongen worden, de Télégraphe, de Galibier en de Alpe d’Huez.
Col nummer 2 wordt bereikt aan de voet is het meteen terugschakelen. Iedereen probeert zijn ritme te vinden. Het valt weer maar is op hoeveel renners er maar weer is aan deze tocht deelnemen. Overal zie je ze! Velen worden door het Herwerden Granfondo team ingehaald. Denen, Italianen, Fransen, Nederlanders, Britten, Spanjaarden, het is een internationaal evenement. Krakende spieren, diep ademend hoor je iedereen de berg bedwingen, hoe houden ze het vol denken onze jongens. Gaan met die banaan! Bovenop is er tijd om even de bidon te vullen en via de afdaling richting Galibier te dalen. Een gevreesde berg, een breekpunt in het parcours. De aanloop is goed te doen, maar halverwege wordt het een stuk stijler, dan wordt het overleven. Ook hier vinden de jongens al snel een goed tempo. Mensen inhalen en inhoudend gaan ze door. Aftellen naar de top. Wind en stijle stukken breken het ritme en maken het niet al te makkelijk. De spanning staat op de spieren en de pezen beginnen pijnlijk aan te voelen. Maar de drive om het te halen overheerst. De top wordt als eerste door Arjan bereikt met al geruime tijd achter op de wedstrijdrenners. Daarna volgt Olivier en kort daarop Vincent die Olivier in de afdaling van de Galibier Olivier inhaalt. Stefan en Maarten zien Fabrice op de top aan komen bollen. Deze heeft een strak ritme gevonden, maar het goede gevoel heeft ie nog steeds niet. Ze sporen hem aan: “De 8 uur gaan we halen! Opschieten!’’ Vermoeid ze Fabrice zich ertoe op te schieten en weer de fiets op te stappen. De afdaling wordt snel genomen en ook hier wordt er naar de goede groep gezocht. Tegen hoge snelheid wordt er richting Bourg d’Oisans gereden. De weg loopt ligt dalend naar beneden, de ruim 50 km in het daal gaan dan ook snel voorbij. Bourg d’Oisans wordt bereikt. Aan de voet van de Alpe rijdt Arjan op kop, gevolgd door Vincent en Olivier. Een half uurtje later komen Stefan, Maarten en Fabrice aanrijden. Nog even snel bevoorrading van Maarten zijn ouders aannemen en naar boven rijden. De finale is begonnen! Overleven is nu de boodschap! Een ritme zoeken en dit tot boven volhouden. Mensen worden ingehaald en renners halen de jongens in. De winnaar is al bekent Michel Snel in iets meer dan 5 en half uur haalde hij de meet, terwijl er nog duizenden mensen de andere cols aan het bedwingen zijn. Een wereld van verschil in niveau.
Iedereen van het team haalt goud. De ene in iets meer dan 6 en half uur en de ander iets meer dan 7 en half uur. Moe maar voldaan hebben de jongens het doel van het seizoen gereden. Iedereen is trots op het team en hun prestatie. Deze tocht heeft het team naar elkaar toe doen groeien. Er staat een eenheid. Op naar de volgende doelen en dromen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten