Zaterdag 25 juni - Mont Ventoux
Een week voor La Marmotte stond ik met mijn spinning maten Elvin, Edwin, Hans en Roger voor de uitdaging om de Mont Ventoux te gaan beklimmen. Eén weekend in de 2 jaar wordt er een autorace gehouden op de meest beklommen route van Bedoin naar de top. Natuurlijk bleek dit net het weekend te zijn dat wij er naar afgereisd waren. Gelukkig was er nog de alternatieve route vanuit Malaucène die in zwaarte nauwelijk onderdoet (7,5% om 7,4% gemiddeld) voor de Bedoin-route.
Ik was van plan hier voluit te rijden en dat deed ik dan ook direct vanaf de start toen het nog niet supersteil was. Tijdens het middenstuk waar zo'n 4 km op rij 10% stijgt had ik het wel moeilijk, maar ik heb vrijwel overal een verzet van 30 x 21 er op gehouden.
Na 1 uur en 26 minuten was ik boven. Daarmee heb ik mooi mijn doel gehaald om onder de 1:30 de top te bereiken.
Zondag 26 juni - Finish van La Vaujany
Terwijl ik naar Vaujany afreisde waar ik de rest van de week zou verblijven, waren Fabrice, Stefan, Olivier, Maarten en Arjan bezig met de cyclosportieve La Vaujany. De finish lag precies voor mijn hotel. Terwijl ik op de zware laatste klim rustig met de auto omhoog reed, passeerde ik de fietsers die met een temperatuur van boven de 30 graden ontzettend aan het afzien waren.
Na een tijdje kreeg ik een berichtje van Fabrice dat hij was gefinisht. Arjan was er al en niet veel later kwam de rest ook binnen. Fabrice en Olivier zagen er erg bleek uit. Ze waren overduidelijk diep gegaan. Stefan was zelfs te diep gegaan. Die had zoveel spierkramp dat de medische hulpdienst er bij moest komen.
Maandag 27 juni -Alpe du Grand Serre & Col d'Ornon
Met de groep van EnRoute fietsreizen hebben we de Alpe du grand serre (ook wel Col de la Morte genoemd) en de Col d'Ornon beklommen. Het was ruim 35 graden en dat maakte het wel zwaar. De Alpe du Grand Serre lag nog grotendeels in de schaduw. Dat was lekker klimmen. De Col d'Ornon zag er helemaal niet zo steil uit, maar door de hitte was de snelheid die ik kon behalen best laag. Ten slotte restte nog de beklimming naar ons hotel in Vaujany. Die 5 kilometers met 10% gemiddeld zijn erg lastig. Hier had ik voor het eerst mijn allerlichtste verzet er op gezet.
Dinsdag 28 juni - Glandon en Télégraphe
Deze dag begonnen we met het verkennen van het parcours van La Marmotte. De Col du Glandon is een mooie beklimming door bos en langs een groot stuwmeer. Hij is bijna 22 kilometer lang met tussendoor nog een stukje afdaling. Ook deze dag was het warm. Met een vlot tempo ben ik omhoog geklommen. Tegen het einde haalde ik Fabrice, Stefan en Maarten bij, die hetzelfde trainingsrondje hadden gekozen. Gelukkig zagen ze er al weer duidelijk beter uit dan op zondag.
We zijn gedrieën afgedaald waarna we nog wat glazen cola hebben gedronken terwijl ik wachtte op mijn EnRoute reisgenoten. Toen die arriveerden, ging ik met hen lunchen terwijl Fabrice, Stefan en Maarten weer verder trokken.
Na de lunch beklom ik de Télégraphe. Deze mooi lopende berg fietste ik met een tempo van 15 km/h gemiddeld omhoog. Het was zo warm dat het asfalt op sommige plekken was gesmolten en aan de banden plakte. De afdaling naar Valloire was leuk om te doen. Al had ik beter het asfalt van mijn banden kunnen vegen. Er ontstonden toch een paar sneetjes in de buitenbanden. Zo leer ik nog steeds dagelijks bij. In Valloire kwam ik Fabrice, Stefan en Maarten weer tegen die net klaar waren met hun lunch. Ik voegde me nog bij hen voor een drankje en daarna was voor mij de fietsdag om.
Woensdag 29 juni - Galibier
Vanaf deze dag zou ik mij alleen nog maar gaan sparen. Na onze overnachting in Valloire begon direct de Galibier. Ik ben hem rustig omhoog gefietst met een hartslag van 40 – 50 slagen onder mijn omslagpunt. Onderweg genietend van het uitzicht. Op de top was het behoorlijk koud. Na een mooie foto bij het naambord ben ik dan ook snel weer gaan afdalen. Deze afdaling is vrij goed te doen. Eenmaal beneden gekomen deden mijn schouders en nek erg veel pijn. Toen dacht ik dat het daarmee klaar was, maar toen moesten we de Col du Lautaret nog af waarvan de top aan de voet van deze zijde van de Galibier ligt. Dus weer dalen en weer pijn leiden. Dit was nog een erg lang stuk. Al kunnen de benen hier even uitrusten, ik vind klimmen toch een stuk prettiger.
Hierna was het nog een stuk fietsen door het dal en dan weer de beklimming naar Vaujany die ik deze keer rustig nam. Nadat ik het hotel weer had bereikt, heb ik twee nieuwe buitenbanden op de fiets gezet.
Donderdag 30 juni - Alpe d'Huez
Deze dag moest echt rustig worden. Zodoende ben ik de Alpe d'Huez met een lage hartslag opgefietst. Ik heb opgelet dat mijn hartslag niet hoger dan 50 slagen onder mijn omslagpunt terecht kwam. Op deze manier was het ontzettend relax fietsen. Pas op de top bekeek ik hoe lang ik er over gedaan had. Dat bleek 1 uur en 12 minuten geweest te zijn. Dat is niet eens zo slecht! :)
Hierna moest ik weer de Vaujany op. Doordat deze wat steiler is, moest ik om soepel te blijven draaien net wat harder trappen waardoor mijn hartslag ongeveer 10 slagen hoger was dan bij de Alpe d'Huez.
Vrijdag 1 juli - Startbewijs ophalen
Ik heb met de auto het startbewijs voor La Marmotte opgehaald op de top van de Alpe d'Huez. Hier heb ik rustig mijn tijd genomen. Later bij het hotel heb ik het nummerplaatje en de tijdmeting-chip op de fiets gezet en verder rustig wat gelezen. Na de afgelopen maanden veel en hard te hebben getraind, ben ik helemaal klaar voor de race. Overdag had ik nog geen last van spanning, maar in de nacht kwam dit toch wel op. Ik heb haast niet geslapen. Gelukkig heeft volgens de deskundigen een slechte nachtrust de nacht voor een wedstrijd haast geen invloed op het resultaat. We zullen zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten