Wat een serieuze voorbereidingstocht moest worden bleek een zwaardere inspanning dan verwacht! De Vaujany, 173 km een 4-tal klimmetjes dachten ze. Dat wordt een mooie test voor de Marmotte en dat was het ook!
Zondagochtend 5 uur ging de wekker. Gespannen zat de ploeg met zijn allen aan de tafel (Stefan, Arjan, Maarten, Fabrice en Olivier). Om kwart over 7 ging de van start voor wat een hele zware tocht ging blijken te zijn. Na 4 kilometer was er al een zware val. Een man reed op een rotsblok dat op de weg lag en kreeg een klapband. Hij raakte uit balans en maakte een zware klapper, de ploeg was meteen gewaarschuwd. Aangekomen op de brede weg waagden de renners zich naar voren. Olivier kwam op kop en ontwikkelde een dermate hoog tempo dat men hem liet rijden. Fabrice besloot achter zijn broertje aan te gaan en samen stormden ze zo een 20 km lang naar de eerste klim. Snelheden van 50 tot 60 per uur licht dalend. Net als in de oude tijd samen op kop gassen. Of het slim was? Het was de kick! Ze hadden op kop gereden! Maarten, Arjan en Stefan achteraan afstoppend. Op de eerste klim Alpe du Grand Serre ging Olivier meteen aan en liet zijn broer achter. Fabrice besloot op de groep te wachten en daar tussen de wielen te gaan zitten. Dit lukte tot een paar kilometer voor de top. De groep van 50 brak in 2. Fabrice bleef in de wielen. Olivier reed in groep 3 naar boven en Stefan en Arjan in groep 4. Maarten reed in de achtergrond zijn eigen tempo naar boven. De top was gelukkig snel in zicht. Op de Col d'Ornon begonnen de krampverschijnselen op te komen het hele team. Onder temperaturen van 30 graden waren het dan ook extreme omstandigheden. Op de klim naar Villard Reculas haalde Arjan en Stefan eerst Olivier en later Fabrice in. Deze had moeilijke momenten en een deel van de Alpe d'Huez moest nog beklommen worden met in het verlengde de Col de Sarenne. Bij de bevoorrading op de Alpe d'Huez kwam ook Olivier weer aan tuffen. Ze zaten met zijn allen al helemaal stuk en de klim naar Vaujany moest nog bedwongen worden. Aan de cola, de baguette en Franse saucisson probeerden ze bij te komen. De doelstelling werd bijgesteld. Goud halen was nu het doel en genieten voor zover het nog kon van de tocht.
In het dal traden de krampen stiekem weer op. Het tempo werd hoog gehouden om binnen de limiet voor het gouden diploma te eindigen. Stefan liet het lopen omdat de kramp er overal inschoot. Olivier en Maarten reden in de achtergrond nog hun eigen tempo verlangend naar de aankomst zoals iedereen. Fabrice ging alleen door. Goud het halen dat was de bedoeling. Op de klim naar Vaujany kwam hij de man met de hamer tegen. De kilometers waren voor iedereen eindeloos lang op deze slotklim. Onder tropische temperaturen kwamen de jongens stuk voor stuk over de meet gefietst. Meer afgezien dan ze gedacht hadden. Sommigen waren over hun grenzen geweest. Respect trad op voor deze tocht. Alles staat in het teken van de Marmotte, maar de Vaujany is minstens zo zwaar voor het gevoel!
Arjan en Fabrice haalden goud. Tijd was niet meer belangrijk. Maarten, Olivier en Stefan hadden zilver. Allemaal trots op de prestatie. Als team hebben ze elkaar gesteund. Onderlinge waardering en respect was iets wat de ploeg tijdens de Vaujany overeind had gehouden.
Een goede eerste etappe in de Haute Alpe, op naar het goud in de Marmotte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten