Hoek van Holland - Den Helder

Zondagmorgen 13 november 8 uur in de ochtend staan we aan het vertrek van de strandrace Hoek van Holland - Den Helder. Samen met nog een paar honderd deelnemers zouden we beginnen aan een mooie nieuwe zware uitdaging. Na het startschot schiet de meute in gang, honderden deelnemers ploeterend over het strand en deels door de zee. Het gaat vanaf het begin al vrij snel. Het tempo ligt hoog en de breuken vallen in het grote pak. Het wordt een dag van achtervolgen, van groep naar groep rijden, naar voren of naar achteren. Overleven en denken aan de eindmeet. Het tussenstuk bij de haven in Scheveningen geeft ons na iets meer dan een uur de kans om even te herstellen. Het mulle zand inruilen voor asfalt was iets wat we wel zagen zitten voor de hele rit. Maar ja daar worden we geen helden van. Bij het strand van scheveningen langs de boulevard draaien we weer het strand op. De wind zorgt er voor dat het pak in verschillende groepen valt. Op de kant zitten en door het zeewater rijden is aan te raden om uit de wind te zitten. Maar erg prettig rijden is dit niet. Maar ja keuze is er niet echt. Doorrijden dan maar  op deze manier en wanneer het echt te veel wordt eigen tempo zoeken en in je uppie verder.

Tijdens de rit volgen er zware momenten waar je je doorheen moet worstelen. Hetgeen het meest dodelijk is is de kilometers aftellen. Wanneer je dan 20 km per uur rijdt en nog 80 km voor de boeg hebt ga je in uren denken en dan wordt het een lange weg. Bij Ijmuiden staat Ellen onze verzorgster en vriendin van Fabrice ons op te wachten en vooruit te schreeuwen. Deze steun was echt welkom. Het tussenstuk is niet zo fijn rijden langs de haven, snel terug het strand op. In een pak van 20 rijders draait Fabrice weer het strand op, Olivier en Ger rijden ruim een uur later datzelfde stuk strand op. Ger heeft ondertussen al 2 lekke banden gehad maar houdt de moed erin om door te rijden en te vechten. Dat geldt trouwens voor elke deelnemer die de meet haalt. Het is een heldentocht, net zo zwaar als Marmotte, Parijs-Roubaix en nog meer van deze tochten. Met deze instelling halen de teamleden de meet. De beleving van het evenement en de drang van het halen van de meet was sterker dan de wil om op te geven.

Het laatste stuk van Petten tot aan Den Helder is enorm zwaar. Vanaf de bevoorrading tot aan de meet is nog ruim 22 km. Het zand ligt er echt zwaar bij, dit gecombineerd met de dijken zorgt ervoor dat het ritme voortdurend gebroken wordt. Na iets meer dan 6 en half uur komt Fabrice binnen. Olivier en Ger komen samen na 8 uur binnen. Gezamenlijk heeft het team weer een mooie prestatie neergezet!

Proficiat gasten!