Herwerden Granfondo Cycle Tour Team opgericht!

Het Van Herwerden Granfondo Cycle Tour Team is opgericht door Fabrice Pronk samen met enkele fanatieke klanten. Gezamelijk hebben ze één doel wielermonumenten rijden. Voor het seizoen 2011 is de Marmotte het grote doel. Vincent, Martijn, Stefan en Fabrice zijn de 4 renners van het team die deze uitdaging aangaan. Samen met Thomas, Mario en Remy bereiden zij zich via verschillende toertochten en Granfondo's voor op de Marmotte. Via deze weblog willen ze volgers op de hoogte houden van hun belevenissen en ervaringen.


woensdag 15 juni 2011

Tilff-Bastogne-Tilff, 246 km met een gemiddelde van 30 km/h

Verslag Vincent

Zondag 12 juni 2011

Om 4:45 werden we wakker. Na het ontbijt op de camping vertrokken we naar de plek waar de startnummers opgehaald moesten worden. Dat was nog een half uur rijden met de auto. Rond 7:00 vertrokken we. Het was wel een beetje apart dat de route gelijk pal langs onze camping ging. Daarna beklommen we de Côte de Chambralles. Voor mij was het al de derde keer in 7 dagen dat ik deze omhoog fietste. Daarna vervolgde de route naar Bastogne. Stefan en Fabrice hadden er duidelijk zin in. Dit zou geen rustig toertochtje worden. Met ons drieën konden we soms een stukje met een “bus” mee, maar dat duurde nooit heel lang. Zodra er weer werd geklommen viel de groep meestal uiteen. We vonden het alle drie ook leuk om een stevig tempo te voeren zodra het parcours zwaar werd. En dat was het best vaak. Ondanks de lange afstand van ruim 246 kilometer, waren er maar weinig vlakke stukken in het parcours opgenomen.
Toen we weer in de omgeving van Luik kwamen, kregen we nog een aantal flinke beklimmingen voorgeschoteld. We hebben alle drie onze bergjes er uit gepikt om even te vlammen. Na nog even een stuk vol gas te hebben gereden, kwamen we na iets meer dan 8 uur fietsen eindelijk bij de finish aan. Het hele stuk hebben we met 30 km/h gemiddeld gedaan. Hier waren we erg tevreden mee. Ik heb me tijdens de tocht redelijk goed gevoeld. Mijn benen voelden tegen het einde wel zwaar en mijn knieën begonnen wat pijn te doen. Gelukkig niets waarvan ik na afloop last bleef houden. Verder had ik veel last van pijn in de nek en schouders. Dat hoort er ook wel een beetje bij na zo'n lange tocht. Ook hadden we alle drie wel last van de maag. Ondanks dat de vijf bevoorradingspunten allen prima georganiseerd waren, werden we alle wafels, repen en andere zoetigheden wel behoorlijk zat. Het is nodig om gedurende de hele tocht voldoende energie te behouden, maar voor de maag is het allemaal geen pretje. We hebben deze lange tocht toch maar weer mooi volbracht. Zo zijn we weer een flinke stap dichter bij de Marmotte.

Verslag Remy
Zo rond 4.45-5 uur werd ik wakker ik hoorde het riviertje achter me niet meer stromen (we zaten op een camping aan de Amblevè) maar een auto die tekeer ging. Bleek Fabrice zijn auto te zijn die niet meer weg kon, de auto had geen grip meer. Na een kleine tien minuten stonden we dan de auto voor te duwen, en de auto kon zo wel weer weg. De ‘meneren’ voor de 246 km waren kort daarna vertrokken. Ik ging mijn ontbijt klaar maken. Kort daarna vertrok ik met Ellen naar ‘country Hall Liège’ de inschrijvingen dus. Eenmaal ingeschreven moesten we nog vijf en een halve km dalen voor we bij ‘Départ officiel’ waren (de officiële start ja). Na een leuke 25.9 km gefietst te hebben stond ik aan de voet van de ‘Cote de Chambralles’ de dag ervoor had ik het al verkend dus ik wist waar het pittig kon worden. Maar voor ik bij de Chambralles aankwam fietste ik in een groep van > 20 man. Tijdens het klimmen was hun tempo te langzaam voor mij, of ik ging te snel. De Chambralles was niet mijn klim kwam ik achter de lange klimmen lagen mij beter als de korte steile die je daar veel minder voorkomen als in Limburg, het is een hele andere manier van aanpak. Eenmaal de Ravitaillement (bevoorrading) te hebben gehad kwam ik in een  wat snellere groep terecht als voorheen. Op Les Forges ging het er ook wat harder aan toe. Ook hier reed ik iedereen eraf. Er was één renner die ik maar niet gelost kon krijgen. Het leek een beetje kop over kop, ik inhalen, hij inhalen enz. uiteindelijk heb ik hem wel patat om z’n oren gegeven. Omdat ik op Les Forges iedereen eraf reed waar ik mee in de groep zat begon het ‘jagen’ naar een nieuwe groep wat gelukkig wel mee viel (zeker door het feit dat er 6200 deelnemers deelnamen). Ik moet  nog 15 km volbrengen voor ik bij de Arrivée officielle aankom. Eenmaal aangekomen moest ik nog die vijf km klimmen die ik ook gedaald had, om bij de Départ officiel aan te komen waar overigens de auto stond. Dit was de mooiste tocht ooit die ik gereden heb!
Na de tocht kreeg ik nog een massage, oei dat was lijden zeg! Dat deed zo pijn, de masseur zei dat het kwam doordat ik teveel verzuring/melkzuur in m’n benen had.
En nu maar lekker douchen op de camping

‘au revoir’,

Remy


Verslag Fabrice

04h45 de wekker ging, langzaam werd ik wakker en moest me zetten tot opstaan. Het zou het weer een lange dag worden. Tilff-Bastogne-Tilff 246 km een lange rit om duurvermogen voor de Marmotte op te bouwen. Na een goed ontbijt stapten we de auto in richting de start. Dit was zo een 30 minuten rijden. Rond de klok van 7h00 begonnen we aan onze onderneming van ruim 246 km. De streeftijd was 9h00 met een gemiddelde van 27 km/h.


We begonnen rustig aan richting de Côte de Chambralles, op de weg hier naartoe passeerden we de camping. Al afdraaien lachten we wat. De Chambralles sloeg gelijk goed in de benen, de hartslag ging omhoog en bij elkaar in de buurt blijvend reden we naar boven. Na deze berg voerden we het tempo op en gingen we stevig dorrijdend kop over kop richting de volgende bergjes. Afzien was mijn insteek, vandaag de grenzen verleggen om zo de Marmotte goed te overleven.

Bij de eerste bevoorradingspost hadden we het gevoel dat we er al een flink aantal beklimmingen op hadden zitten. Helaas waren het er maar 2 en zouden we er nog heel wat volgen. De voeding Elke klim werd er aardig doorgestampt. Telkens bleven we aardig in de buurt van elkaar, een teken dat er een goede balans in het team zit. Dit is een goed teken in de aanloop naar de Marmotte. Hier zullen we elkaar nodig hebben om een goede prestatie neer te zetten. Toen we weer in de omgeving van Luik kwamen, kregen we nog een aantal flinke beklimmingen voorgeschoteld.

De Rosier was de langste en de mooiste daar was het alle hens aan dek. Goed doortrekken en kijken tot waar we het volhielden. Hier kwam ik als eerste boven, dit gaf weer een goed gevoel. Na nog even een stuk vol gas te hebben gereden, kwamen we na iets meer dan 8 uur fietsen eindelijk bij de finish aan. Het hele stuk hebben we met 30 km/h gemiddeld gedaan. Hier waren we erg tevreden mee. Dit is een teken dat we week na week sterker worden. Weer een stap dichter bij de topvorm!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten