15 mei 2011
Vanwege het slechte weer in Limburg besloten we deze keer dicht bij huis een lange training te gaan maken. We reden door Meyendel, via Katwijk, Noordwijk en Zandfoort naar Bloemendaal. Het was prima fietsweer. De wind die van zee kwam maakte het zowel op de heen- als terugweg best zwaar. Ik voelde me vrij goed, maar had niet het gevoel van een topdag. In Bloemendaal beklommen we het Kopje van Bloemendaal. Dit is een leuke beklimming waarbij er eerst een vrij steil stuk (max 16 procent) is, dan even licht naar beneden gaat en dan weer een stuk dat redelijk steil (max 10 procent) naar de top gaat. Fabrice zei dat we die 10 keer zouden gaan beklimmen. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte, maar dat was dus niet zo... Al snel werden het elke ronde wedstrijdjes wie het eerste boven was. Omdat het klimmen toch wel mijn ding is, voelde ik de druk wel om hier goed te presteren. De concurrentie was ook hoog vandaag. Gelukkig lag de klim mij goed. Ik kan een vrij hoog vermogen leveren tijdens een klim en doordat het einde naar de top een stuk vals plat was waar ik lekker weg kon sprinten, wist ik daarmee steeds de rest te snel af te zijn. De laatste paar ritten naar de top waren behoorlijk vermoeiend. Met een voldaan gevoel kon ik hierna weer aan de terugweg beginnen.
De terugweg door de duinen hebben we behoorlijk doorgereden. Toen we weer bij Meyendel waren, merkte ik wel dat ik last had van zadelpijn, en pijnlijke nek en schouders. Het is dan erg lekker om na zo’n mooie en toch wel zware tocht weer thuis te komen.
Vanwege het slechte weer in Limburg besloten we deze keer dicht bij huis een lange training te gaan maken. We reden door Meyendel, via Katwijk, Noordwijk en Zandfoort naar Bloemendaal. Het was prima fietsweer. De wind die van zee kwam maakte het zowel op de heen- als terugweg best zwaar. Ik voelde me vrij goed, maar had niet het gevoel van een topdag. In Bloemendaal beklommen we het Kopje van Bloemendaal. Dit is een leuke beklimming waarbij er eerst een vrij steil stuk (max 16 procent) is, dan even licht naar beneden gaat en dan weer een stuk dat redelijk steil (max 10 procent) naar de top gaat. Fabrice zei dat we die 10 keer zouden gaan beklimmen. Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte, maar dat was dus niet zo... Al snel werden het elke ronde wedstrijdjes wie het eerste boven was. Omdat het klimmen toch wel mijn ding is, voelde ik de druk wel om hier goed te presteren. De concurrentie was ook hoog vandaag. Gelukkig lag de klim mij goed. Ik kan een vrij hoog vermogen leveren tijdens een klim en doordat het einde naar de top een stuk vals plat was waar ik lekker weg kon sprinten, wist ik daarmee steeds de rest te snel af te zijn. De laatste paar ritten naar de top waren behoorlijk vermoeiend. Met een voldaan gevoel kon ik hierna weer aan de terugweg beginnen.
De terugweg door de duinen hebben we behoorlijk doorgereden. Toen we weer bij Meyendel waren, merkte ik wel dat ik last had van zadelpijn, en pijnlijke nek en schouders. Het is dan erg lekker om na zo’n mooie en toch wel zware tocht weer thuis te komen.
Verslag Fabrice:
Wegens de slechte weersvoorspelling voor Limburg hebben we besloten een groepstraining in de buurt te doen. het doel was kilometers maken. Met een groep van 8 reden we richting het Kopje van Bloemendaal via de kuststrook. De wind maakte de rit zowel op de heen- als de terug weg behoorlijk zwaar. Eénmaal bij het Kopje aangekomen besloten we deze 10 keer te nemen. Op deze manier konden we toch nog wat klimkilometertjes maken. De eerste 3 ronden probeerde ik met de jongens omhoog te vlammen. Ik merkte echter al snel dat het een lastige opgave zou worden om hen te volgen. Ik besloot mijn eigen tempo te rijden en de 10 rondjes te voldoen.
Op de terugweg merkten we dat de benzinetank stilaan leegraakte. Op het einde van de rit hadden we een kleine 6 uur erop zitten met een 170 km. Weer een stapje dichter bij de vorm!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten